به گزارش خبرگزاری فارس، تیم میکس کامپوند ایران با ترکیب ویدا حلیمیان و محمد صالحی پالیزبان در مسابقات جهانی شانگهای چین موفق شد با برتری مقابل هنگ‌کنگ به مدال برنز دست پیدا کند.
ویدا حلیمیان بانوی ملی‌پوش کامپوند ایران بعد از ۷ سال دوری از میادین، در حالی به تیراندازی با کمان بازگشت که فروردین ماه در مسابقات میکس در کاپ آسیایی تایلند به مدال طلا دست پیدا کرد.
این بانوی ملی‌پوش کشورمان در گفت‌وگوی تفصیلی با فارس در خصوص بازگشتش به تیم ملی بعد از ۷ سال و شرایطی که در این مدت داشته صحبت‌هایی را مطرح کرده که در زیر می‌خوانید:
فارس: بعد از مدت‌ها دوری از تیراندازی با کمان در مسابقات جهانی شرکت کردی و در میکس مدال برنز گرفتی نظرت در این باره چیست؟
من به مدت ۷ سال اصلا تیر نزده و این رشته را کنار گذاشته بودم. بعد از ۷ سال دوباره به تیراندازی با کمان بازگشتم. ۷ ماهی در اردو بودیم که بعد به مسابقات اعزام شدیم.
فارس: نخستین اعزام شما مسابقات آسیایی تایلند بود درست است؟
بله. اعزام اول من مربوط به مسابقات آسیایی تایلند بود که فروردین ماه صورت گرفت. در این مسابقات توانستیم برای نخستین بار مدال طلای میکس کامپوند ایران را کسب کنیم. شانگهای هم بعد از ۷ سال بازگشت، نخستین مسابقه جهانی من بود که به مدال برنز دست پیدا کردیم.
فارس: چطور شد بعد از هفت سال دوباره به میادین بازگشتی؟ اصلاً چرا تیراندازی با کمان را کنار گذاشتی؟
در جریان مشکلات فدراسیون تیراندازی با کمان در سال‌های قبل بودید. اوضاع اصلا خوب نبود و من هم دیدم شرایط خوبی نیست که در اردو بمانم. اگر در اردو می ماندم مطمئناً به مدال نمی رسیدم. من هم ترجیح دادم دنبال کار و زندگی شخصی خودم و درس و دانشگاه باشم تا اینکه بخواهم وقتم را در تیراندازی با کمان بگذارم. بعد از این همه سال وقتی دیدم شرایط فدراسیون تیراندازی با کمان تغییر کرده و بهتر شده در مسابقات رنکینگ کشوری شرکت کردم و دوم شدم. دیدم می توانم رکورد بزنم و توانایی آن را دارم به همین دلیل در انتخابی هم شرکت کردم و وارد تیم ملی شدم.
فارس: در این مدت که از تیراندازی با کمان دور بودی تفریحی تیر میزدی؟
خیر من اصلا در این ۷ سال اصلا تیر نزدم.کمانم را هم جمع کرده بودم.
فارس: جالب است بعد از مدت ها دوری در رنکینگ کشوری عنوان دومی را هم کسب کردی...
بله، چون واقعاً تیراندازی با کمان را دوست داشتم. این ۷ سال تیراندازی با کمان کار نمی‌کردم اما در دانشگاه عضو تیم تپانچه دانشگاه بودم و روی این رشته کار می‌کردم. در دانشگاه فردوسی هم در مسابقات المپیاد دانشجویان در بخش تیمی عنوان نخست را کسب کردیم.
فارس: پس احتمال دعوت از شما برای حضور در تیم ملی تیراندازی هم وجود دارد!
(می‌خندد) شاید نمی دانم اما هر جایی که تیراندازی باشد من آن را دوست دارم.
فارس: در این مدتی که تیراندازی با کمان را کار نمی‌کردی آیا نتایج تیم ملی را دنبال می کردی؟
واقعیت این است که نه. آنقدر از تیر و کمان دلخور بودم که اصلا علاقه نداشتم نتایج آن را دنبال کنم، حتی دوستان تیراندازی با کمانم را کنار گذاشته بودم به همین دلیل در جریان اخبار تیراندازی با کمان نبودم.
فارس: یکی از نکات خوب این رشته این است که در تیراندازی با کمان محدودیت سنی وجود ندارد به همین دلیل می‌توان تا سال ها این رشته را ادامه داد...
بله دقیقا همین طور است چون سن در این رشته اصلاً مهم نیست. در تیم های دیگر دیده‌ایم ورزشکارانی در مسابقات شرکت می‌کنند که ۵۰ ساله هستند. سن قهرمانی شاید حتی در این رشته بالا هم باشد. ورزشکارانی که در این رشته قهرمان می شوند کمی جا افتاده هستند.
فارس: چطور شد در مسابقات رنکینگ کشوری شرکت کردی؟
دلم برای مسابقات تنگ شده بود. من مسابقه دادن و دوئل با حریفان را دوست دارم به همین دلیل در مسابقات رنکینگ کشوری شرکت کردم. پشت آن هیچ برنامه خاصی نبود، از روی علاقه بود که در رنکینگ کشوری شرکت کردم اما بعد از آن وقتی دیدم رکورد و شرایط خوبی دارم دو سه ماه بعد در انتخابی تیم ملی هم شرکت کردم و توانستم وارد تیم ملی شوم.
فارس: در این مدت اردوهای ملی چطور پیگیری می‌شد؟
از اواخر مهر ماه انتخابی انجام شد و ما از اول آبان در اردوها حضور داشتیم. در هر رشته ۱۲ نفر به اردو دعوت شدند که بعد از مدتی چند دوره رکوردگیری انجام شد و اردوها ریزش داشت. تقریبا ۴ نفر تا پایان اسفند فیکس تیم‌ملی شدیم و ۳ فروردین ماه به مسابقات کاپ آسیایی تایلند رفتیم. من، فارسی و بایبوردی ترکیب تیم ملی کامپوند ایران را تشکیل می‌دادیم. در مرحله مقدماتی عنوان دومی را کسب کردم اما در حذفی با توجه به اینکه خیلی از سال ها از جو مسابقه دور بودم و در ایران هم در مسابقه‌ای شرکت نداشتم برای رده سوم و چهارمی رقابت کردم که باختم و چهارم شدم اما در میکس شرایط بهتر بود. من در مقدماتی دوم شده بودم به همین دلیل توانستیم با پالیزبان برای اولین بار مدال طلا را برای ایران کسب کنیم. ایران در میکس کامپوند مدال طلا نداشت.
فارس: زمانی که به مسابقات بازگشتی فکر می کردی که صاحب مدال شوی؟
نه واقعا فکر نمی کردم. البته دوست داشتم که به مدال برسم و تمام تلاشم را کردم به مدال برسم اما این که از قبل فکر می‌کردم مدال کسب می کنم نه این طور نبود چون سطح رکوردها بسیار بالا بود و همه کشورها پیشرفت کرده بودند. زمانی در مسابقات جهانی ما حرفی برای گفتن داشتیم و مانند آمریکا یک پای فینال بودیم اما الان در آسیا کشورهای مالزی، بنگلادش و چین تایپه سرمایه گذاری زیادی در این رشته انجام داده‌اند.
فارس: در مورد مسابقات جهانی شانگهای بگو رکوردهای انفرادی و میکس چطور بود؟
من تنها نماینده بانوی ایران در کامپوند بودم که به چین اعزام شدم. شرایط برای من بسیار سخت بود. رکورد انفرادی هم در مسابقات جهانی چین اصلا خوب نبود. در هیچ مسابقه‌ای رکورد به این پایینی نزده بودم. کمی شرایط روحی هم در این نتیجه تاثیر داشت؛ اینکه من در این مسابقات تنها بودم چون اگر ورزشکاران دیگر هم باشند باعث ایجاد انگیزه می شود. فشار و استرس و شرایط جوی باعث این نتیجه شد. چون روز اول هوا بسیار سرد بود هم باد وحشتناکی در ورزشگاه می آمد همه این‌ها باعث شده بود من تمرکزم را از دست بدهم به همین دلیل تیرهای بدی زدم، روز اول اصلا شرایط خوبی نداشتم.
روز دوم تلاش کردم تیرهای بهتری بزنم. در انفرادی بد تیر نزدم اما حریفم از چین‌تایپه بسیار قدرتمند بود و در تیمی هم مقام داشت، این نتیجه را باختم. در میکس رکورد پایین من باعث شده بود در رده‌بندی جایگاه خوبی نداشته باشیم. ما تیم هفدهم بودیم. در دیدار با قزاقستان پیروز شدیم و در مرحله بعد به کره‌جنوبی برخوردیم. کره مقام‌های زیادی در انفرادی و تیمی داشت. نگاه‌ها مشخص بود همه ما را مقابل کره از پیش باخته می‌دانستند اما خدا را شکر این تیم را بردیم. در گام بعد چون اعتماد به نفس بالایی داشتیم اسپانیا را هم مغلوب کردیم. در دیدار با بلژیک ۱۵۸ بر ۱۵۵ شکست خوردیم. این کشور مقابل ما خوب تیر زد در حالی که در دیدار با آمریکا در فینال رکورد ۱۵۰ را به ثبت رسانده بود. در دیدار رده‌بندی هم مقابل هنگ‌کنگ پیروز شدیم و مدال برنز را کسب کردیم. این بازی برای ما بسیار سخت بود چون گفته بودند اگر مقام نیاورید به مسابقات جهانی هلند اعزام نخواهید شد.
فارس: حالا برای مسابقات هلند اعزام خواهید شد؟
ما اعزام نمی‌شویم چون وزارت ورزش اعلام کرده فقط ریکروی‌ها به مسابقات هلند اعزام شوند.
فارس: شاید به خاطر به خاطر مسائل مالی و اقتصادی است...
ما در گرما و سرما در ورزشگاه تیر می‌زنیم. مسابقات چین هم مهم بود چون از کشورهای دنیا در این مسابقات حضور داشتند. مدالی هم که گرفتیم برای ما و فدراسیون باارزش بود. چون ایران سالها در میکس مدالی کسب نکرده بود اما وقتی مسابقه قهرمانی جهان لغو می‌شود تمام انگیزه‌های ما از بین می‌رود. احساس می‌کنم انگیزه‌ام را برای بازگشت به تیراندازی با کمان از دست داده‌ام. شرایط اقتصادی را قبول دارم اما باید به عمر ورزشکار هم توجه کرد. من امروز توانایی تیر زدن دارم. یک ماه یا یک سال دیگر هیچ تضمینی نیست که من این رکوردها را ثبت کنم.
فارس: برنامه فدراسیون برای کامپوند اعلام شده؟
فکر می‌کنم اردوهای تیم ملی برای کامپوند تا شهریور تعطیل است و بعد از آن باید برای حضور در تیم ملی در انتخابی شرکت کنیم. آبان‌ماه هم مسابقات قهرمانی آسیا در تایلند برگزار خواهد شد.
فارس: دوست نداری مربیگری را دنبال کنی؟
نه اصلا دوست ندارم. مخصوصا مربیگری تیراندازی با کمان! ترجیح می‌دهم تا زمانی که توانایی دارم به عنوان ورزشکار تیر بزنم.
فارس: به فکر این نیستی که تپانچه را به صورت حرفه‌ای دنبال کنی؟
بله دوست داشتم. رکوردهای خوبی داشتم و وسوسه شدم سلاح بخرم اما آنقدر وضعیت اقتصادی بد است که نمی‌توانم سلاح بخرم فقط می‌توانستم کمانم را به روز کنم.
فارس: ادامه دادن ورزش حرفه‌ای به نظر می‌رسد در این شرایط به هزینه زیادی نیاز دارد...
بله چون وقتی در اردو هستیم، شبانه‌روزی است مخصوصا وقتی من در مشهد زندگی می‌کنم در اینجا هیچ درآمدی ندارم. هزینه‌های تیم ملی بسیار بالاست. هر چیزی که می‌خریم و کمان را به روز می‌کنیم هزینه‌ها را به دلار و یورو می‌دهیم.
فارس: حرف پایانی؟
ورزشکاران نیاز به حمایت مالی دارند. نمی‌دانم با این شرایط اقتصادی، اگر اعزام‌ها لغو شود چه اتفاقی خواهد افتاد. مسابقات قهرمانی جهان هر دو سال برگزار می‌شود و وقتی یک اعزام لغو می‌شود عمر ورزشکار است که در این بین هدر می‌رود، این به نفع ما نیست. اگر شرایط بهتر شود می‌توانیم نتایج بهتری بگیریم. در مقایسه با کشورهای دیگر، حریفان ما در سال در چند مسابقه شرکت می‌کنند. ما با همه این محدودیت‌ها ساخته‌ایم و تلاش می‌کنیم وقتی به مسابقه‌ای اعزام می‌شویم بهترین عملکرد را داشته باشیم اما وقتی مسابقه‌ای لغو می‌شود، انگیزه‌مان را از دست می‌دهیم.